ضایعات مولیبدن

خواص بیولوژیکی مولیبدن نیز مهم است، زیرا این یک عنصر ردیابی ضروری نه تنها برای گیاهان بلکه برای حیوانات نیز است. مولیبدن یکی از اجزای اصلی پروتئاز فلاوین مولیبدن در باکتری های ثابت نیتروژن در گیاهان است. همچنین یکی از اجزای اصلی نیترات نیترات گیاه است. همچنین می تواند فعالیت فسفاتاز را تحریک کند، سنتز و حمل و نقل شکر و نشاسته را در محصولات کشاورزی تحریک کند؛ این امر به بلوغ زودهنگام محصولات کمک می کند. مولیبدن یکی از هفت ماده مغذی مهم است. مولیبدن همچنین یکی از اجزای اساسی Xanthine Oxidase و Aldehyde oxidase در کبد و روده حیوانات، و همچنین مولفه اصلی هپارین سولفیت اکسیداز هپارین است. مطالعات نشان داده اند که مولیبدن اثر ضد پوسیدگی واضح دارد و مولیبدن اثر مهاری قوی بر تشکیل سنگ های ادراری دارد. یک فرد سالم با وزن 70 کیلوگرم حاوی 9 میلی گرم مولیبدن در بدن است. برای انسان، مولیبدن تنها عنصر شناخته شده برای انسان در میان عناصر انتقال دوم و سوم ضروری است. در مقایسه با عناصر انتقال مشابه، مولیبدن دارای سمیت بسیار کم است و حتی می تواند اساسا غیر سمی باشد. البته، مصرف بیش از حد باعث افزایش اکسیداسیون ماده الاستیک - پلاسمالوژن - در دیوارهای شریان های انسانی می شود. بنابراین، در مناطقی با محتوای مولیبدن بالا در خاک، میزان ابتلا به سرطان پایین تر است، اما بروز نقرس و آرتروزکلروز سیستمیک بالاتر است. حیوانات، به خصوص حیوانات طولانی مدت، که خوراک خوراکی حاوی مولیبدن بیش از حد دارند، مستعد مشکلات معده هستند.